Hasil Nulis 2 (Tiori Nulis)

Atikan

Jaman kiwari, atikan tèh kacida pentingna pisan. Kiwari, pamarèntah ogè netepkeun yèn sakabèh budak, jeung sakabèh warga nagarana kudu meunang atikan “Wajib diajar 9 taun”. Minimalna, generasi-generasi ayeuna mah kudu tamatan SMP. Jadi euweuh nu buta huruf jeung buta aksara tèh. Leuwih alus deui, lamun dituluykeun ka SMA mah, komo atuh lamun bisa nepi ka Paguron luhur jeung meunang titèl sarjana mah.

Tapi, da lain ku teu hayang sakabèh generasi anu ayeuna sakola nepi ka Paguron luhur tèh, ngan kitu tèa soal waragad jeung kaayaan èkonomi jaman kiwari anu sagala hèsè. Mun ceuk basa kasarna mah, “boro-boro keur nyakolakeun, keur dahar sapopoè ogè hèsè”.

Sanajan henteu sakabèh generasi anu ayeuna bisa ngarasakeun anu ngaranna atikan, tapi anu kudu dipikanyaho mah nya èta, yèn atikan tèh kacida pentingna pisan dina kahirupan. Atikan bisa nentukeun kahirupan urang kahareupna bakal kumaha jeung bakal jadi naon. Tapi atikan ogè, angger kudu bisa dikontrol. Atikan, ulah nepikeun ka ngajadikeun urang adigung.

Atikan, bakal ngajadikeun urang apal kana naon-naon anu asalna teu apal. Da dina atikan ogè, ngalatih sangkan urang bisa disiplin, bisa tuhu kana sagala aturan jeung bisa ngalatih sagala kahadèan. Urang bisa nentukeun kumaha sikap jeung tata krama nu hadè pikeun nu saluhureun, saentragan, jeung sahandapeun.

Atikan, aya anu formal jeung anu non formal. Atikan formal mah, contona: sakola-sakola, tapi lamun anu non formal mah, contona: kursus-kursus atawa naon-naon anu diajarkeun henteu di lembaga-lembaga pamarèntah.

Akibat tina atikan ogè rupa-rupa. Upamana, jalma anu miboga atikan jeung anu henteu. Èta bisa dibèdakeun jeung katinggali pisan bèdana ogè. Boh tina cara nyarita, cara mikir, jeung laku lampahna ogè. Tapi kadang-kadang, jalma anu miboga atikan leuwih luhur tèh sok digunakeun pikeun hal-hal anu kurang hade. Upamana waè, dipakè pikeun ngabobodo batur jeung dipakè pikeun ngabangga-banggakeun dirina. Atikan bakal mangpaat, lamun ku urang bisa diamalkeun ogè dina kahirupan sapopoè, jeung ku urang diamalkeun deui ka batur.